Joël Brink als bestuurslid VNV dicht bij het vuur

“Ga uit van je eigen kracht. Verkoop lekkere, eerlijke producten en wees niet bang om een keer wat weg te gooien. En geef de mensen aandacht. Want dat willen de mensen.” Joël Brink maakt het (ondernemers)leven niet moeilijker dan het is.

Foto's Herbert Wiggerman

Imposant. Dat kun je gerust zeggen over de opstelling van Kwaliteitsvishandel Brink in Almere-Stad op zaterdag. De combinatie van bakwagen, markavan en partytent meet in totaal 24 meter schoon aan de haak. Het is een levendige bedoening met twaalf man personeel die in touw zijn om de klanten zo goed en zo snel mogelijk te bedienen. De ondernemer die voor deze vrolijke bedoening verantwoordelijk is, is de 35-jarige Joël Brink uit Bunschoten-Spakenburg. Eenmaal op de markt als 16-jarige, had hij dan ook onmiddellijk zijn bestemming gevonden.

Begonnen als afwasser

Ras-ondernemer en bestuurslid van de VNV: Joël Brink

Brink begon al toen hij dertien was als ‘afwassertje’ bij ambulant handelaar Peter Korlaar. “In Bunschoten is het zo dat als je wat wilt, je ervoor moet gaan werken.” Vervolgens ging de inwoner van het vissersdorp, toen hij zestien was, mee naar de markt. “Ik vond het geweldig; het sfeertje en het omgaan met mensen. En af en toe eens een dolletje maken. Daarnaast heb ik nog mbo detailhandel afgerond. Daar heb ik nu nog steeds wat aan. Mijn moeder had toen graag gehad dat ik er hbo achteraan deed. Maar ik ben toch naar de markt gegaan.”
Na zijn schooltijd kwam Brink in dienst bij Korlaar. Een aantal jaren later, begon bij hem steeds meer het ondernemersbloed te kriebelen. “Dat heb ik op een gegeven moment bij Peter aangegeven. Ik wilde verder. En hij stond daar voor open. Acht jaar geleden heb ik mij toen ingekocht. Vanaf dat moment runde ik de markten, terwijl Peter het werk achter de schermen deed. Dat kwam hem goed uit vanwege zijn gezondheid. Peter is inmiddels 63. Twee jaar geleden heb ik hem uitgekocht en run ik het bedrijf alleen.” Joëls vrouw Angelique werkt wel op de zaak, maar liever niet op de markt. Zij is een dochter van een ambulante slager dus met de markt groot gebracht. “Als het moet gaat ze wel een dagje mee maar dan moet de nood hoog zijn.”

Dicht bij het vuur

In Almere-Stad speelt Brink met buitenlandse vissoorten actief in op de vele nationaliteiten die er klant zijn.

Brink is sinds vijf jaar algemeen bestuurslid van de Vereniging van Nederlandse Visspecialisten. “Er was een vacature en Elbert-Jan Koelewijn wees mij er op. Ze konden wel wat jong bloed in het bestuur gebruiken. Je pikt er altijd iets van mee en het is een hartstikke leuke groep. Je zit dicht bij het vuur. We hebben het samen over zaken als inkoop en personeel en er is een bestuurslid dat contact heeft met de vakbonden. Daarbij is het je vak, dus het is altijd interessant om te zien hoe anderen het doen.”

De samenstelling van het VNV-bestuur is heel divers. “Zo zijn er bestuursleden die op markten staan, maar ook vier met een viswinkel. Dat is een vak apart en je leert daar weer net zo goed van. Het jaar waarin we de Visbeurs organiseren is het drukker dan in het jaar waarin we die niet hebben. Dan blijkt dat vele handen licht werk maken.” Gevraagd naar een advies aan vooral jongere collega’s: “Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg. Zit er bovenop en lever kwaliteit. Als je het zelf niet zou eten, moet je het ook niet willen verkopen.”

Almere centrale basis

Brink heeft drie wagens, waarmee hij in totaal op vijf markten staat. “Almere is de centrale basis en daar hebben we nog een paar markten bij. In Almere staan we op zaterdag wel met tien of twaalf man. Daar staan we met een bakwagen voor de gebakken en gerookte vis en een markavan met verse vis. Daarnaast staan er nog twee easy-up tenten.” De derde verkoopwagen, eveneens een bakwagen, staat alleen op zaterdag in Hardinxveld-Giessendam. Dat betekent dat de ambulante ondernemer doordeweeks nog wel ruimte heeft voor een extra markt die eventueel op zijn pad komt. “Het moet wel ‘een beetje markt’ zijn en goede plekken zijn schaars. We houden onze oren en ogen open.”

Flinke bakcapaciteit

Brink heeft in Almere een enorme bakcapaciteit ter beschikking met twee grote pannen.

Brink heeft al zijn wagens bij BK gekocht. De beide bakwagens zijn zes meter lang en respectievelijk drie en zes jaar oud. De markavan is tien jaar oud. De beide bakwagens zijn nagenoeg gelijk qua uitvoering. Alleen heeft de wagen die in Almere staat veel meer bakcapaciteit.

“Daar moeten we echt knallen gezien de drukte. We hebben er één pan van 1,7 en één van 1,2 meter. In de andere wagen zit een pan van 1,2 meter en één van 60 centimeter. Het zijn beide Smitto-pannen van QBTech.” Los van de bakcapaciteit en goede koelmogelijkheid zijn het wagens zonder al te veel poespas. “We hebben allemaal wel goede Bäro-lampen.” Brink heeft bewust geen tv-schermen aan boord. Dat leidt volgens hem alleen maar af. “Het gaat om het product en het contact met de klanten.”

Veel buitenlandse soorten

De markavan is gereserveerd voor het assortiment verse vis.

Het publiek heeft in Almere goed zicht op de verse vis in de markavan door de open vitrine. We hebben daar allerlei nationaliteiten als klant. We verkopen daarom veel buitenlandse vissoorten. Naast dorade bijvoorbeeld veel ansjovis, sardines en kleine hors uit Spanje en Italië. Die zijn niet langer dan een vinger. Brink betrekt de buitenlandse ‘handel’ van Tel in IJmuiden en van Fish Partners in Spakenburg. Het wordt ’s nachts in de loods geleverd. “Zij hebben een sleutel van de zaak. Ideaal.”

Op het gebied van verse vis verkoopt Brink zowel in Hardinxveld als Almere relatief veel witvis, zoals kabeljauw, heilbot en zeebaars. Daar komt bij dat hij de roerbakschotels ook met kabeljauw maakt. Voor die vissoort gebruikt hij smaakmakers. “Bij heilbot hoeft dat bijvoorbeeld niet, want die heeft van zichzelf al veel smaak.”

Kant-en-klaar booming

Brink heeft sinds een jaar een forse nieuwe opslaghal van 30 bij 15 meter in gebruik in Bunschoten. “Daar staan alle verkoopwagens en de vrachtwagen. We hebben er een afgesloten verwerkingsruimte en achterin de koeling en de vriezer.” In de verwerkingsruimte worden onder meer de ovenschotels, paella en roerboekschotels bereid. Die vinden meer en meer aftrek, constateert de Bunschoter ondernemer. “Ook de Bamboe-schotels van Smedes doen het goed. De klanten gaan steeds meer voor gemak.”

Contact via Facebook

Kant-en-klaar maaltijden als roerbak- en ovenschotels vallen in toenemende mate in de smaak bij de gemaksklant.

Reclame maken hoeft Brink niet echt, zeker niet in Almere. “De mensen weten dat we er staan en kunnen de weg wel vinden. Ik heb wel eens een advertentie geplaatst in een huis-aan-huis krant met een bon voor een gratis gerookte makreel, maar ik heb er die dag slechts een stuk of tien weggegeven.” Facebook gebruikt de ondernemer wel om contact te houden met zijn klanten. “Ik heb speciaal iemand die de socials bijhoudt. Ben Webdesigner doet zowel de website als de socials. Want als je er iets mee doet, moet je het ook bijhouden. Daarom zetten we regelmatig recepten of weetjes op Facebook.” 

Gestegen kosten

De 35-jarige ondernemer heeft net als iedereen te maken met flink gestegen energie- en grondstoffenkosten. Al geldt dat nog het minst voor de markt. Daar zijn de elektriciteitsprijzen nog niet verhoogd. Voor de hal is de energierekening echter omhoog gegaan van 1.100 naar 4.000 euro per maand. “Maar in maart hopen we 116 zonnepanelen te plaatsen en dan zijn we tien van de twaalf maanden per jaar zelfvoorzienend.”

Voor compensatie van de overheid komt de Bunschoter niet in aanmerking omdat daarvoor de energielasten 8 procent van de omzet moeten zijn. “Daarnaast is de inkoopprijs van vooral platvissen, zoals tarbot, griet en (slip)tong op dit moment sky high. We proberen de prijzen nog zoveel mogelijk bij het oude te laten. Dus moeten we meer massa verkopen om er toch nog wat aan te verdienen. Op een gegeven moment zul je de kosten echter toch moeten gaan doorberekenen.” Een van de oorzaken van de gepeperde inkoopprijzen van platvissen is de op handen zijnde sanering van de vissersvloot, aldus Brink. “Dus zullen we andere soorten moeten gaan verkopen als alternatief. Je wilt aan de andere kant wel een bepaald assortiment hebben om uit te kiezen.”

Brink ziet de toekomst van de ambachtelijke vishandel en andere foodaanbieders op de markt in het algemeen wel positief tegemoet. “Alleen de non-food krijgt het heel moeilijk ben ik bang, vooral door de concurrentie van internet. Dat is het voordeel dat wij hebben: wij verkopen nu eenmaal een product met een luchtje.”