De afgelopen weken zijn we onder de indruk geraakt van de opstand van de boeren. Indrukwekkende saamhorigheid wanneer zo’n massaal protest in beweging komt. Er heerste eenheid, of je nu in de varkens, de koeien of in de kippen zit. De druppel die de emmer deed overlopen was het betoog van D66-er Tjeerd de Groot, die met het voorstel kwam om de helft van het vee op te doeken. Frappant omdat dit kamerlid uit de landbouw komt. Zijn verklaring is dat hij juist de man is die voor de langere termijn praat over echte oplossingen. Moeilijke beslissingen aan boerendochter Minister Carola Schouten. Ze is niet te benijden.

Verandering stuit eerst op weerstand

De boeren raken een gevoelig punt. Alles moet doorgaan aan grote industrie en flink groeien met notabene een racebaan in Zandvoort. De boeren moeten inleveren en dat lijkt heel makkelijk. Toch zal er iets moeten veranderen. Dit kleine kikkerlandje is te klein om verder te gaan met alleen maar groei. Het verkeerde gevoel is bij de visserij niet anders. Boeren en vissers zetten zichzelf op een voetstuk, maar waardering van het volk ontbreekt.

Ruimte om te vissen

De vissers op de Noordzee voelen dezelfde kramp in hun buik. De visserijsector heeft er met de pulsvisserij alles aan gedaan om te bezuinigen op brandstof en dus minder uitstoot van kwalijke emissies. Vervolgens gaat Brussel dat verbieden na oproepen vanuit Frankrijk en België. Als klap op de vuurpijl worden de viswateren van deze Noordzeevissers vol gezet met windmolens omdat we veel meer duurzame energie moeten opwekken. De vissers waren juist bezig om zoveel mogelijk energie te sparen. In het denken gaan vissers stuk zitten op het gevoel van een eenzijdige aanpak. Toch gaat er voor boeren en vissers veel veranderen. De vrijwilligers krijgen de gelegenheid het veld te ruimen.

Onvermijdelijkheid

Het is onvermijdelijk dat de landbouw een vrijwillige stap terug zal moeten doen. Misschien krijgen ze voldoende geld om elders opnieuw te starten. Dat is bij vissers anders. Die zullen in de gevallen met windmolens en de aanleg van natuurgebieden dringend verzocht worden om vrijwillig te verdwijnen. De licenties om te mogen vissen worden dan ingenomen, uiteraard tegen betalingen. Dan ben je echt visserman af. Op de visserijsector zit een deksel en uitbreiding is niet mogelijk. De quota zijn bepalend om de grenzen van de groei aan te geven. Dat hebben ze in de landbouw niet (meer). Een essentieel verschil waarbij de landbouwvoormannen destijds zelf zeiden dat de quota niet langer houdbaar waren. Een historische fout.

Sympathie verdampt

De boeren zullen snel hun sympathie verliezen wanneer de vissers hun natuurbeschermingsvergunningen niet krijgen vanwege het stikstofprobleem. Dan liggen projecten stil en zelfs dijkversterkingen worden niet afgemaakt. Een noodwet is dan niet voldoende. Spoedig zal het gaan over oplossingen en die zijn niet mals. De Nederlandse visserij­sector is al flink gekrompen. Dat doet pijn, maar stel je voor dat die vloot er nog steeds zou zijn. Daar is een eigen sectorvisie voor nodig!!

Altijd op de hoogte blijven?