Wat van ver komt, is lekker. Opeens moest ik van de week aan dat spreekwoord denken. De betekenis ligt volgens (spreek)woordenboeken in het feit dat je voor iets van ver weg moeite hebt moeten doen en dat het (daarom) bijzonder en lekker(der) is. Ik heb dit spreekwoord overigens in geen jaren gehoord. En ik denk dat dat komt omdat het steeds minder waar is. Want vandaag de dag vinden we in elke Nederlandse supermarkt bananen uit Zuid-Amerika, tonijn uit Japan, chocola uit Afrika en tilapia uit tropische gebieden. Avocado’s zijn niet meer bijzonder, appels komen niet meer uit de Betuwe maar uit Nieuw-Zeeland en Nederlanders eten veel zalm. Maar naar vis uit onze eigen Noordzee op de kaart van een visrestaurant is het vaak nog goed zoeken. Gek eigenlijk hoe dat veranderd is. Hoe bereikbaarder producten van over de hele wereld werden, hoe minder we ons voor dichtbij interesseerden. Het spreekwoord leek waar.
Maar inmiddels vindt er een kentering plaats. Aangezwengeld vanuit duurzaamheidsoogpunt en inmiddels ook gericht op smaak winnen lokale producten aan populariteit. Het belang van lokale voedselproductie blijkt ook uit het recent verschenen onderzoek ‘Korteketen Producten in Nederland’. “Uit dat onderzoek blijkt duidelijk dat er steeds meer belangstelling is vanuit de retail en horeca voor voedsel van dichtbij, zeker nu met deze pandemie.” Kaas van de regionale boer, ijs van melk van koeien uit de streek, Hollandse granen terug op de akkers en in ons brood, en Noordzeevis terug op ons bord. Thuis en in de restaurants.
Daar moet wel aan gewerkt worden want in tegenstelling tot vroeger tijden – toen ver nog als spannend, bijzonder en lekker werd gezien – geldt voor Noordzeevis nu vaak ‘onbekend maakt onbemind’. Zeker voor de soorten die als bijvangst aan land komen, geldt hoe meer aandacht hoe beter. Want zoals Coen Poulus van Essies Verse Vis uit Vlaardingen – die heel bewust bezig is met duurzame visverkoop – zegt: “We moeten nog heel lang doen met onze aarde. Dat geldt ook voor onze vis.” En daar kan iedereen in de keten aan bijdragen.