Met de GPS-gegevens die vissersboten verzamelen is het mogelijk om nauwkeuriger te voorspellen waar in de Noordzee vissers in de toekomst actief zullen zijn.
Sinds 2000 moeten vissersboten elke twee uur een GPS-signaal doorsturen. Niels Hintzen analyseerde deze GPS-data voor zijn promotieonderzoek bij Wageningen Marine Research. Hij gebruikte specifiek de gegevens van de schepen van de Nederlandse visserij die vissen op schol en tong en kon hiermee bijna tot op de meter nauwkeurig in kaart brengen waar er op deze soorten werd gevist.
Uit de gegevens is een aantal duidelijke patronen op te maken. Zo zijn vissers bijna altijd op dezelfde plaats actief en weegt het bodemtype mee voor de keuze van een locatie. Verder prefereren vissers de ondiepere gedeeltes van de Noordzee, werken ze vaak in gebieden met een zanderige bodem en niet te dicht bij de Nederlandse kust. Zodoende kan het model vaststellen welke condities een belangrijke rol spelen in de locatiekeuze.
En daarmee heeft Hintzens model ook een belangrijk voorspellend vermogen: het kan vaststellen waar de visserij in de toekomst actief zal zijn. Zelfs als de situatie verandert, bijvoorbeeld door de komst van een windmolenpark, of als het aantal vissers toeneemt.
Boomkor en pulsvisserij
Hintzen gebruikte de GPS-data ook om twee vismethodes met elkaar te vergelijken: de boomkor en de pulsvisserij. Uit deze vergelijking bleek dat pulsvissers vaker in gebieden met een steenachtige bodem vissen en meer in het zuiden van de Noordzee, waar de meeste tong zit. Deze bevinding kan een bijdrage leveren aan duurzame visserij, stelt de onderzoeker: “Het ultieme doel waar ik en al mijn collega’s aan werken is een duurzaam gebruik van de zeeën. Doordat we nu beter begrijpen waar er precies wordt gevist kunnen we die kennis ook inzetten om advies te geven hoe het gebruik van de ruimte op zee voor natuurbescherming, windenergie en voedselproductie zo goed mogelijk in balans te krijgen.”