Onlangs verscheen op Netflix de documentaire Seaspiracy. De documentaire gaat in op de negatieve gevolgen van de visserij op de oceanen. De documentaire is populair en staat in de top 10 van de streamingdienst. Maar uit verschillende hoeken is er kritiek.
Seaspiracy is gemaakt door Britse filmmaker Ali Tabrizi. De producent Kip Anderson regisseerde eerder al Cowspiracy over de misstanden in de vleesindustrie. Seaspiracy doet hetzelfde maar dan voor de oceanen. Tabrizi stelt problemen aan de kaak als overbevissing, plasticvervuiling, piraterij en slavernij. De documentaire bevat veel schokkende beelden. De documentaire claimt dat als er niets gebeurd de oceanen in 2048 leeg gevist zijn.
Inmiddels komt er uit verschillende hoeken kritiek op de documentaire. Ngo's, duurzaamheidslabels en wetenschappers spreken in The Guardian van misleidende claims, uit de context gehaalde interviews en foutieve statistieken. De documentaire schetst een eenzijdig beeld en zou niet neutraal zijn.
Marine Stewardship Council
Een van de organisaties die kritiek geeft is het bekende duurzaamheidslabel Marine Stewardship Council (MSC). Volgens Seaspiracy bestaat er geen duurzame vis en is het certificeringsproces MSC financieel gemotiveerd. Dat spreekt de organisatie tegen op de website. "MSC is een geheel onafhankelijke non-profitorganisatie die meer dan 20 jaar geleden werd opgericht door het WNF en Unilever, uit bezorgdheid over overbevissing. Wij zijn geen commerciële onderneming en wij ontvangen geen inkomsten uit visserijen of uit de certificering van visserijen door een derde partij."
Ook weerspreekt MSC dat er geen duurzame vis is. Volgens MSC is visserij duurzaam als er "minder vis uit de zee wordt gehaald dan nodig is om de volgende generatie van dat visbestand weer op hetzelfde niveau te brengen." Voor een duurzame visserijcertificering volgens de MSC-standaard moeten vissers voldoen "aan een set van strenge en wetenschappelijk onderbouwde criteria, waarop visserijen jaarlijks worden gecontroleerd."
Wetenschappers
Ook vanuit wetenschappelijke hoek is er kritiek. Bijvoorbeeld de claim dat de oceanen in 2048 leeg zijn gevist. Hiervoor gebruikt de documentaire een publicatie uit 2006 van een groep wetenschappers onder leiding van dr. Boris Worm. In 2009 publiceerde hetzelfde team een nieuw onderzoek, waar ze een veel positiever beeld schetsten. "De oceanen zijn nog niet verloren", concludeerde Worm in 2006.
De Britse bioloog Bryce Stewart reageerde met een aantal tweets op de documentaire. "Stelt de documentaire een aantal schokkende en belangrijke kwesties aan de kaak? Jazeker. Maar de documentaire is tegelijkertijd ook misleidend. De documentaire overdrijft en legt verbanden die er niet zijn."
RTL NIeuws spreekt Simon Bush van Wageningen University & Resource over de documentaire. Hij denkt dat de documentaire een aantal belangrijke problemen aankaart. Maar ook vertelt hij aan RTL Nieuws dat het belangrjk is om onderscheid te maken tussen verschillende vissoorten en visserijen. "Een groot deel van de visserij gebeurt duurzaam", zegt hij. Op een duurzame manier Vis eten is volgens hem goed mogelijk.