GAPP: Wilde Alaska koolvis heeft lagere ecologische voetafdruk

Wilde Alaska koolvis heeft een lage ecologische voetafdruk. Dat blijkt uit een uitgebreide levenscyclusanalyse (LCA) door de Association of Genuine Alaska Pollock Producers (GAPP).

GAPP begon het LCA-proces twee jaar geleden samen met duurzaamheidsadviesbureau Quantis om aan te tonen dat wilde Alaska koolvis een lagere ecologische voetafdruk heeft dan andere eiwitkeuzes. De Alaska koolvis werd voor dit onderzoek geanalyseerd op basis van verschillende belangrijke impactcategorieën, zoals de impact op de opwarming van de aarde, het energieverbruik, het gebruik van land- en waterbronnen en de afvalproductie.

De uitkomst is dat een wilde Alaska koolvisfilet 3,77 kg CO2 per kg eiwit uitstoot. Volgens de vereniging minder dan andere eiwitbronnen. In hun berichtgeving noemen ze kip (12.50), varkensvlees (19.65), plantaardige vleesvervangers (20.83), wilde Atlantische kabeljauw (30.60) en rundvlees (115.75).

Bedrijven die betrokken zijn bij de vangst van wilde Alaska koolvis ondersteunen het werk van de North Pacific Fishery Management Council en de National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA). Zij zijn verantwoordelijk voor het wetenschappelijk onderbouwde beheer van de oceaanbronnen en -leefomgeving van het land. De industrie van wilde Alaska koolvis volgt de op ecosystemen gebaseerde normen van NOAA voor duurzame visserij, inclusief inspanningen om bijvangst te verminderen.

De Alaska koolvis leeft in het noorden van de Stille Oceaan. De vis wordt vaak diepgevroren verkocht of in een verwerkte vorm, bijvoorbeeld als vissticks of in een kant-en-klaar maaltijd.