Piet Adema, minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit stuurde 8 maart zijn Visie op Voedsel uit Zee en Grote wateren naar de Tweede Kamerveiligheid. Zijn visie moet toekomstperspectief bieden aan de Noordzeevissers. Johan K. Nooitgedagt, voorzitter Nederlandse Vissersbond reageert hieronder op deze visie.
Het is inderdaad héél gelukkig dat er nog veel vissers zijn die door willen gaan. Juist voor hen geeft deze visie een lange termijnperspectief op de kottervisserij. We willen immers gezond voedsel van dichtbij en dat zijn juist vis, schaal- en schelpdieren uit de Noordzee (ook Waddenzee en IJsselmeer). Voor het overige vind ik het héél fijn dat minister Adema eindelijk eens zegt dat de vissers gewoon bij Nederland horen.
Ik herken een enorm rechtvaardigheidsgevoel bij minister Adema daar waar hij formuleert dat het behouden van ruimte voor de visserij voor hem één grote prioriteit is. Maar ook dat hij zegt dat er de afgelopen jaren dingen niet goed zijn gegaan. De belangen van de vissers zijn niet altijd goed meegewogen. En dat wil hij veranderen door dat opnieuw in een juiste balans te brengen.
Adema zet het belang van voedsel uit de Noordzee centraal. Juist daarvoor hebben vissers ruimte op zee nodig. Daar is het ook helemaal fout gegaan. De borging van voedselwinning uit zee is wel te laat tot stand gekomen, maar deze minister heeft daar nu een groot punt van gemaakt.
Wanneer je louter naar het voedsel uit zee kijkt dan is dit de eerste grote erkenning dat vis gewoon het heerlijke voedsel is wat nog uit het wild (onbewerkt, zo uit de natuur) wordt gevangen. Dat een dergelijk maatschappelijk belang van voedselwinning uit de Noordzee nu wordt geborgd is gewoon super om gezond te kunnen leven (kijk naar de vele aanbevelingen). Het is immers voedsel van heel dichtbij en juist zonder zogenaamde ‘foodmiles’. Binnen het ruime figuurlijke lijnenbeeld van Londen, Parijs, Berlijn en Kopenhagen zou er gewoon veel meer van eigen bodem en zee moeten worden gegeten. Zoiets zou veel meer nationaal beleid moeten zijn. Eigen voedsel eerst!!
Het behouden van ruimte voor de visserij is verschrikkelijk belangrijk. Minister Adema heeft de visserij met deze visie een gelijkwaardige plek gegeven bij de keuzes voor het gebruik van ruimte op zee. Dat we daarbij veel meer Europees samen moeten werken staat als een paal boven water. Het vervolg van deze voedselvisie zou een visserijvisie (sectorvisie) moeten zijn. Dat betekent dat we moeten stoppen met navelstaren en ‘overleven’ maar ook zelf moeten formuleren welke kant we met elkaar op willen. Een goede naleving van eigen gemaakte afspraken is dan net zo essentieel. Een geborgde plek in de samenleving moet je namelijk ook verdienen. Dat geldt voor alle vormen en soorten van visserij en in meerdere landen (level playing field). Helaas is ons weinig tijd gegund voor zo’n sectorvisie want we hobbelen van het ene probleem, gelijk door naar het andere probleem en iedereen heeft z’n eigen prioriteit. Het gehalte ‘brandjes blussen’ is voor de bestuurders en hun medewerkers ontoelaatbaar hoog.