“Vangstbeperkende maatregelen en hoge exploitatiekosten baren de visserij in Nederland en België grote zorgen.” Zo had ik deze tekst kunnen beginnen, maar de woorden komen uit het redactioneel in het allereerste nummer van Vismagazine in 1984. De toenmalige oprichter, uitgever en hoofdredacteur Ton Borghouts sprak in dat eerste nummer zijn zorgen uit over de toekomst van de branche. Hij vervolgt met de zorgen om de toeleverende sector (scheepsbouw) en “de gevolgen zullen ook aan de vishandel niet voorbij gaan”. Dus waar we nu misschien denken dat onze huidige tijden het uiterste van de sector vragen, was dat veertig jaar geleden niet anders.
Als je het zo bekijkt lijkt er in de afgelopen veertig jaargangen sinds de oprichting van Vismagazine misschien weinig veranderd. Ik bladerde deze zomer de hele eerste jaargang door en veel zaken kwamen me bekend voor zoals de invloed van Europa, de kwaliteit van de haring en de prijzen van vissoorten. Maar het schetst ook een bijzonder beeld: de VNV was net nieuw (en nu ook ruim 40 jaar), verse vis in de supermarkt was een noviteit waar Albert Heijn net bij één vestiging mee begon en er was onenigheid over het al dan niet samen optrekken rondom beurzen. Het blad zelf was grotendeels in zwart/wit en bevatte weinig foto’s. Dus gelukkig: er zijn zeker dingen veranderd.
Want ondanks veel overeenkomsten, is het goed te zien dat de branche de afgelopen veertig jaar vooruit is gegaan. In vangtechniek, in kennis over techniek en natuur, op het terrein van arbeidsomstandigheden en op het gebied van samenwerking. Daarover in de volgende – jubileumeditie! – van Vismagazine nog veel meer.
Adri & Zoon pakte hun 40-jarig jubileum onlangs groots aan. Met recht, want het is niet niks dat je al drie generaties werkt aan een bedrijf dat de verschillende stormen in de branche doorstaat. Vader en zoon haalden in hun speeches dan ook de goede en slechte tijden aan, in de familie en in de branche. En vader Adri sprak de hoop uit dat er, ondanks het zware weer waarin we nu zitten, in de toekomst nog werk is voor de jongere generatie in de vissector. “Daar moeten we samen voor staan.”
Daarom sluit ik af met de slotzinnen van Ton Borghouts in zijn eerste redactioneel: “Vis heeft de stroom mee. We zullen elkaar nodig hebben om daar het optimale uit te halen.”